DBP Kadın Meclisi’nden 'özel savaş' raporu: Öneriler sıralandı

 DBP Kadın Meclisi üç ay boyunca yürüttüğü 'özel savaşa karşı kadın buluşmaları' atölyelerine ilişkin raporunu açıkladı. Özel savaş politikalarının amaçlarının anlatıldığı raporda, buna karşı atılması gereken adımlara dikkat çekildi.

DEM Parti Bingöl İl Örgütü binasındaki açıklamaya, DBP Eş Genel Başkanı Çiğdem Kılıçgün Uçar, DBP Kadın Meclisi Sözcüsü Berivan Bahçeci, DBP Kadın Merkez Yürütme Kurulu (MYK) üyelerinin yanı sıra Özgür Kadın Hareketi (TJA) aktivistleri katıldı.

4 Temmuz’dan itibaren 'özel savaşa karşı kadın buluşmaları' başlığı altında düzenledikleri atölye çalışmalarıyla 3 bin 200 kadına ulaşıldığı kaydedilen raporda, Kürt kadın hareketinin, her dönemde olduğu gibi, bu dönemde de çoklu krizlere karşı mücadele ettiği vurgulandı.

FUHUŞ, UYUŞTURUCU, AJANLAŞTIRMA

"Kürdistan coğrafyasında 2015 yılına kadar sinsice hazırlıkları yapılan, 2015 sonrası ise daha açık biçimde fuhuş, uyuşturucu, ajanlaştırma ve zorunlu göç gibi yöntemlerle kendini gösteren özel savaş politikalarının merkezinde yoksulluğun bulunduğunu söylemek gerekir" denilen raporda, umutsuzluğa sürüklenen kadınlar ve gençlerin özel savaş politikalarının başlıca hedefleri arasında yer aldığı kaydedildi.

Amacın tarihsiz, kimliksiz, hafızasız, mücadelesiz ve örgütsüz bir toplum yaratmak olduğunun belirtildiği raporda, "Katliamlar, faili meçhul cinayetler, infazlar, sıkıyönetimler, OHAL uygulamaları, gözaltılar, tutuklamalar ve işkenceler, ulus-devlet aklının Kürdistan’da süreklileştirdiği insanlık dışı yöntemlerdir. Tüm bunlarla yol alacağını düşünen sistem, en güçlü direnişi yine Kürdistan’dan görmüştür. Bu direnişi kırmaya kararlı olan devlet aklı, mevcut iktidar ve onun kontra ittifakları eliyle yeni savaş yöntemleri geliştirmeye devam etmektedir” denildi.

Atölyelerde ortaya çıkan özel savaş yöntemleri de raporda şöyle sıralandı:

* Kadınların yoksulluk üzerinden erkeklere ve erkek-devlet taleplerine muhtaç hale getirilmesi,

* Kolluk güçlerinin, ‘sevgi’ adı altında kurdukları ilişkilerle kadınları kimliklerinden ve mücadelelerinden uzaklaştırması; bu süreçte ses ve görüntü kayıtlarıyla kadınlara şantaj yapılması,

* Üniversitelerde genç kadınların ajanlık ve duygusal ilişkiye zorlanması, işbirliğini reddetmeleri durumunda okullarının engellenmesi ya da aileleriyle tehdit edilmeleri,

* Korucuların ve kolluk güçlerinin kadınlara yönelik taciz ve tecavüz olaylarında faillerin cezasız bırakılması,

* Uyuşturucunun Kürdistan’da kolayca dolaşıma sokulması, taşıyıcılık yaşının 7’ye, kullanım yaşının ise 12-13’e kadar düşmesi; buna karşı tedbir alınmaması, aksine teşvik edilmesi,

* Kürdistan’a görevlendirilen memurların, özellikle imamların, din adı altında asimilasyon politikaları yürütmesi,

* Fuhuşun Kürdistan’da özel olarak yaygınlaştırılması ve Kürt kadınlarının buna zorlanması,

* Yoksullaştırılan ve zoraki birlikteliklere itilen kadınların çaresizlik hissiyle intihara sürüklenmesi,

* Keyfi gözaltı ve tutuklamalarla özellikle gençlerin coğrafyalarından koparılması ve göçe zorlanması,

* Bölgenin ekonomik olarak geri bırakılması, iş ve istihdam alanlarının yaratılmaması, bunun sonucunda iktidar partilerine üyelik veya kimliğini inkâr etme gibi durumlara zorlanma,

* Kürt kadınlarının eşitlik ve özgürlük mücadelesinin, feodal zihniyetlerle, tarikat ve cemaatler aracılığıyla etkisiz hale getirilmeye çalışılması,

* Ailelerin çocukları ile tehdit edilerek kadınların örgütlü mücadeleden, kimliklerinden, dillerinden ve hak taleplerinden uzaklaştırılması, bölgenin ekolojik ve tarihsel değerlerinin yok edilmesi.

ÖZEL SAVAŞ POLİTİKALARININ AMACI

Özel savaş politikalarının uygulanma amaçları da raporda yer aldı:

* Toplumsal dayanışmayı zayıflatmak: Kürdistan’da halklar ve inançlar arasında dayanışmayı zayıflatmak amacıyla kültürel, dilsel ve dini ayrılıklar körüklenmektedir. Toplum içindeki grupların birbirine karşı kışkırtılması, halkın birlikte hareket etme kapasitesini zayıflatır.

* Kürt kimliğini zayıflatmak: Kürt kimliği ve kültürel değerler sistematik olarak baskı altına alınmakta ya da asimile edilmeye çalışılmaktadır. Bu kapsamda eğitim, dil ve kültür politikaları özel savaş stratejileriyle şekillendirilmektedir.

* Ekonomik bağımlılığı artırmak: Kürdistan coğrafyasının ekonomik olarak merkezi yönetime bağımlı hale getirilmesi, halkın ekonomik gücünü zayıflatmakta ve alternatif ekonomik yapıların kurulmasını engellemektedir. Bu durum, bağımsız hareket edebilme kapasitesini sınırlarken, devletin kontrolünü güçlendirmeye yönelik bir hamle olarak değerlendirilebilir. Gittikçe yoksullaştırılan halk, çaresizlik hissiyle ‘kolay yoldan para kazanma’ adı altında fuhuş, uyuşturucu ve ajanlaştırma gibi kimliksizleştirici politikalara maruz bırakılmaktadır.

* Psikolojik operasyonlar ve propaganda: Medya ve diğer araçlar kullanılarak Kürt hareketi ve demokratik siyaset kurumları hakkında olumsuz algılar oluşturulmakta, toplum demoralize edilerek manipüle edilmektedir. Bu propaganda, halkın kendini güçsüz ve yalnız hissetmesini sağlayarak iktidarın tahakkümünü pekiştirmeyi hedefler.

* Göç ve demografik değişim: Bazı bölgelerde göç ettirme, demografik yapıyı değiştirme ve yerleşim düzenlerini bozma politikaları uygulanmaktadır. Bu durum, Kürt toplumunun kolektif hareket kapasitesini zayıflatarak sosyal ve politik bağları koparmayı amaçlamaktadır.

* Şiddet ve baskı unsurları: Askeri operasyonlar, gözaltılar, keyfi tutuklamalar ve diğer baskı unsurları, direnişi kırmak ve halkın sesini kısmak için kullanılan yöntemlerdir. Bu tür uygulamalar, günlük yaşamı olumsuz etkileyerek halkın güvenlik ve huzur içinde yaşama hakkını ihlal etmektedir.

* Etnik ve mezhepsel çatışmaların teşviki: Kürdistan’da yaşayan farklı etnik ve mezhepsel gruplar arasında gerilim yaratma ve çatışma teşvik etme, özel savaş stratejilerinin önemli bir parçasıdır. Bu durum, Kürt toplumu içinde ayrışmalara neden olarak ortak hareket etme potansiyelini sınırlamaktadır.”

ÖNERİLER SIRALANDI

Raporun son kısmında sonuç ve öneriler yer aldı. Öneriler şu şekilde:

* Toplumsal dayanışma ağlarını genişletmek: Kadın hareketinin başarısı, dayanışma ağlarının gücünden gelir. Bu ağlar, mahalle ölçeğinden başlayarak kadınların sosyal ve ekonomik ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde genişletilebilir. Sağlık, eğitim, hukuki destek gibi temel konularda kadınlara destek sağlayan dayanışma ağları, kadınların güçlenmesine katkı sunar.

* Ekonomik özgürlüğü güçlendirecek kolektif projeler: Kadınların ekonomik olarak bağımsız hale gelmesi, toplumsal baskıları azaltmada ve özgüvenlerini artırmada kritik bir rol oynar. Kadın kooperatifleri ve kolektif iş girişimleri gibi modellerle, kadınların üretim süreçlerine katılımı sağlanabilir. Bu projeler, yerel ekonomiyi güçlendirirken kadınlara gelir ve ekonomik bağımsızlık kazandırır.

* Alternatif eğitim programları ve kadın akademileri: Kadınların farkındalık ve bilgilerini artıracak alternatif eğitim programları geliştirilmelidir. Kadın hakları, toplumsal cinsiyet eşitliği, tarih, dil ve kültürel farkındalık gibi konularda eğitimler düzenlenebilir. Bu eğitimler, hem genç kadınlara hem de yetişkin kadınlara ulaşarak toplumsal cinsiyet farkındalığını artırabilir.

* Medya ve dijital platformları etkin kullanmak: Özellikle kolluk kuvvetlerinin genç kadınlara sosyal medya üzerinden duygusal ilişki adı altında ulaşmaya çalıştığı bir ortamda, kolektif bir farkındalık yaratmak önemlidir. Medya ve dijital platformlar, örgütlü ve planlı bir şekilde kullanılarak genç kadınları bu tehlikelere karşı uyaran içerikler oluşturulabilir. Bu platformlar, kadın hareketinin görünürlüğünü artırırken, kadınların yaşadığı sorunları daha geniş bir kitleye duyurur.

* Toplumsal cinsiyet eşitliği eğitimi: Toplumsal cinsiyet eşitliği, yalnızca kadınlarla değil, tüm toplumun katılımıyla sağlanabilir. Eğitim programları, özgün ve karma olmak üzere her yaştan insana hitap edecek şekilde düzenlenebilir.

* Hukuki destek ve hak bilincini artırmak: Kadınların haklarını daha iyi savunabilmeleri için hukuki destek ağları ve danışmanlık hizmetleri oluşturulabilir. Bu hizmetler, kadınların haklarını koruma konusunda daha bilinçli ve kararlı olmalarını sağlayabilir. Ayrıca, kadın haklarını savunan avukat ağı gibi yapılar, kadın hareketinin gücünü artırabilir.

* Kadınların siyasete katılımını artırmak: Kadınların siyasi alanda daha fazla yer alması, kadın haklarının toplumsal ölçekte savunulmasında büyük bir adımdır. Örgütlü kadın mücadelesi, mevcut durumda en umut verici güçtür ve toplumsal değişimi gerçekleştirebilme kapasitesine sahiptir. Bu nedenle, kadınların örgütlü mücadelesiyle özel savaş politikalarına karşı öz savunma geliştirilmesi önemlidir. Özel savaş politikaları, kadınları örgütsel mekanizmalardan uzaklaştırmayı hedeflese de, kadınların örgütlü gücü ve iradesi, erkek egemenliğine karşı en etkili savunma aracıdır. (ARTI GERÇEK